Η Βουλή των Ελλήνων τις χαρακτήρισε «ρύπους». Νόμοι, υπουργικές εγκύκλιοι και αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας προβλέπουν και επιτάσσουν την οριστική αποκαθήλωσή τους. Ενδέχεται να προκαλέσουν ή ήδη να έχουν προκαλέσει απόσπαση προσοχής των οδηγών με τραγικές συνέπειες. Και όμως, οι παράνομες διαφημιστικές πινακίδες όχι μόνο εξακολουθούν να δεσπόζουν σε όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στο τόπο μας, τον Δήμο Βόρειας Κυνουρίας, αλλά κάθε μέρα -ή μάλλον νύχτα- ξεφυτρώνουν και καινούργιες.
Περίεργες συμβάσεις, καταγγελίες για ξέπλυμα παράνομα εισπραχθέντων, χρωματιστά αυτοκολλητάκια αντί για επωνυμίες εταιρειών και αριθμούς αδείας πάνω στις ταμπέλες, παρεμβάσεις πολιτικών, ακόμα και υπουργών προς τους δημάρχους για να μην ξηλωθούν, είναι μερικά από τα κομμάτια που συνθέτουν την εικόνα της υπαίθριας διαφήμισης στη χώρα μας.
Ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας αναφέρει ότι οι πινακίδες τραβούν την προσοχή των οδηγών και πρέπει να ξηλωθούν. Το ΣτΕ με απόφασή του αναφέρει το ίδιο. Το υπουργείο Εσωτερικών έστελνε και στέλνει εγκυκλίους σε περιφέρειες και δήμους να τις κατεβάσουν. Οταν π.χ για μόνο 50 πινακίδες σε κεντρικά σημεία του Αμαρουσίου οι εταιρείες πληρώνουν περισσότερα από 1.300.000 για 5 χρόνια, ο καθένας μπορεί να φανταστεί πόσα εισπράττουν αυτές από τους διαφημιζόμενους.
Φαίνεται ότι «Ητανε πολλά τα λεφτά Αρη…». Πόσα; Με συντηρητικούς υπολογισμούς των ίδιων των εταιρειών, 150-200 εκατομμύρια ευρώ ετήσιος τζίρος για την υπαίθρια διαφήμιση στην Ελλάδα.
«Σας ενημερώνουμε ότι για λόγους ασφαλείας οι συνομιλίες καταγράφονται». Δεν πρόκειται για επικοινωνία με τραπεζικό ίδρυμα, αλλά για το ηχογραφημένο μήνυμα εταιρείας που προηγείται της όποιας συνδιάλεξης. Τι λόγους θα μπορούσε να έχει μια εταιρεία, που πουλάει υπαίθρια διαφήμιση, να καταγράφει τις συνομιλίες με τους πελάτες;
Το σίγουρο είναι ότι το τοπίο είναι θολό όσον αφορά τη δράση των εταιρειών υπαίθριας διαφήμισης και τις δεκάδες θυγατρικές ή συνεργαζόμενες μεταξύ τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην περίπτωση καταδίκης σε πρωτόδικο βαθμό μιας εταιρείας συγκεκριμένου ομίλου, η «μαμά» εταιρεία κάνει λόγο για διαφορετικά διοικητικά συμβούλια και διαφορετικές επιχειρήσεις, ενώ αποποιείται των όποιων ενδεχομένων ευθυνών.
Αυτό δε που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι το πώς είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται «άγνωστοι» οι τοποθετητές σε επίσημες λίστες παράνομων πινακίδων, όταν εκτός από κοινό μυστικό είναι και προφανές από τα χρώματα των αυτοκόλλητων ταινιών σε ποια εταιρεία ανήκει η εκάστοτε πινακίδα. Ο διευθύνων σύμβουλος της Master (της μεγαλύτερης εταιρείας που δραστηριοποιείται στον χώρο, σύμφωνα και με τον ίδιο) παραδέχτηκε στην «Ε» ότι το άσπρο-πράσινο ανήκει σ' αυτούς, και μάλιστα κατονόμασε και τις υπόλοιπες εταιρείες.
Οι διευθυντές των εταιρειών κάνουν λόγο για νόμιμες συμβάσεις που έχουν υπογράψει με τους δήμους και ουδόλως τους απασχολεί εάν αυτές είναι παράνομες. Λένε μάλιστα ότι οι δήμοι έχουν ήδη εισπράξει τα πραγματικά υπέρογκα ποσά από τα ιδιωτικά συμφωνητικά που έχουν υπογραφεί, οπότε δεν δικαιούνται διά να ομιλούν. Επιτίθενται δε στους κατά τόπους δημάρχους, λέγοντας ότι και τα λεφτά παίρνουν και τους κυνηγούν.
Οσον αφορά τους διαφημιζόμενους -οι οποίοι σύμφωνα με τον νόμο έχουν μερίδιο ευθύνης και οφείλουν να πληρώσουν πρόστιμα σε περίπτωση που αφίσα τους τοποθετηθεί σε παράνομο χώρο- οι εταιρείες που νοικιάζουν τις ταμπέλες υποστηρίζουν ότι λαμβάνουν γνώση μόνο για τους νόμιμους και συμφωνούν μόνο γι' αυτούς. Τώρα πώς γίνεται να υπάρχουν όλες αυτές οι παράνομες πινακίδες γεμάτες, χωρίς οι διαφημιζόμενοι να το ξέρουν αυτό, είναι άλλου παπά Ευαγγέλιο…
Οπως και να 'χει, η πάγια θέση των εταιρειών είναι ότι υπάρχει σύγχυση στη νομοθεσία και ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα σαφές νομικό πλαίσιο, που να μην είναι εντελώς απαγορευτικό για την υπαίθρια διαφήμιση ώστε να μπορέσουν «να ζήσουν» κι αυτοί.
Σε όλο αυτό το χάος υπάρχει κάποιος που αντιστάθηκε, δεν πτοήθηκε από τα συμφέροντα και δεν νοιάστηκε για τα λεφτά που θα έχαναν τα ταμεία του δήμου. Ο μοναδικός δήμος που έδιωξε όλους τους «πινακιδάδες» και ξήλωσε τα πάντα είναι το Γαλάτσι. Οπως είπε στην «Ε» ο δήμαρχος, πολύ απλά εφαρμόζοντας τη νομοθεσία.
Πολλοί είναι αυτοί που χαρακτηρίζουν αυτές τις πινακίδες εκτός από παράνομες και «φονικές». Ιδιαίτερα οι γονείς παιδιών που έχουν χάσει τη ζωή τους σε τροχαία δυστυχήματα, καταλήγοντας με το όχημά τους πάνω σε μια από αυτές, διαμαρτύρονται εδώ και χρόνια για την καταστρατήγηση της νομοθεσίας. Το σίγουρο είναι, όπως λέει χαρακτηριστικά στην «Ε» ο Αρης Σταθάκης, ότι «οι σύγχρονοι δρόμοι πρέπει να συγχωρούν τα λάθη των οδηγών. Οχι να έχουν παγίδες που τους σκοτώνουν».
Κάνε την καταγγελία σου για οποιαδήποτε παράνομη διαφημιστική πινακίδα εδώ.